تحلیل توان‌های محیطی برای توسعۀ شهری (مطالعۀ موردی: شهر ایلام)

یکی از مشکلات عمده در برنامه‌ریزی شهری با توجه به رشد جمعیت و کمبود مکان‌های مناسب برای رشد شهری، تعیین اراضی مناسب برای گسترش کالبدی شهر است. توسعة کالبدی شهر فرایندی اجتناب‌ناپذیر و ناشی از عوامل و اثرات متعدد است که پیامد آن در جهات و نقاط مختلف وجود دارد. به‌منظور جلوگیری از مشکلات و پیامدهای حاصل از توسعة کالبدی شهر ضروری است روند گسترش و توسعة شهر به‌صورت کنترل‌شده و براساس قوانین و اصول علمی انجام شود. هدف این پژوهش، تحلیل توان‌های محیطی و تعیین روند مناسب توسعة فضایی شهر ایلام با استفاده از AHP و GIS است. روش تحقیق مبتنی بر کارهای میدانی، توصیفی و تحلیلی است. برای دستیابی به هدف، معیارهای شیب، جهت شیب، توپوگرافی، کاربری اراضی، زمین‌شناسی، فاصله از آبراهه و جاده بررسی شده است. نتایج نشان می‌دهد که شیب، هیپسومتری و لیتولوژی در مقایسه با دیگر معیارها وزن بیشتری دارند. همچنین 4/735 هکتار (5/24 درصد) از مساحت محدودة مورد مطالعه برای توسعة شهری در کلاس مناسب و بسیار مناسب، و اغلب در شیب‌های متوسط و در کاربری جنگل و بایر و در جهت‌های جغرافیایی جنوب و غرب قرار دارد. در این بین، اراضی نامناسب و بسیار نامناسب به‌طور عمده در شیب‌های زیاد، سازند سست شیل و لایه‌های رس ریزدانه و در ارتفاع بین 1550-1250 متر قرار گرفته‌اند. گفتنی است امکان توسعة فضایی شهر به‌دلیل وجود ارتفاع و شیب زیاد، وجود سازندهای فرسایش‌پذیر (شیل، مارن، آهک) و ... جز در نواحی محدود که در جنوب و غرب شهر قرار دارد، در محدودة مورد مطالعه وجود ندارد.